நனவிலி ( UNCONSCIOUS )

 ஒருசந்தி பானையை  அறியுமா நாய்?

                இந்தச் சொல்லாடல் மொழியில் உள்ளது.  ஆகவே இது ஒரு பிரக்ஞை.

                இந்த  பிரக்ஞைபூர்வமான மொழியின் கருத்து என்ன?

               

                புனித காரியத்திற்கான பானை என்று நாய் அறியாததால் அதைத் தொட்டு, நக்கி இருக்கலாம்.

                ஆக, நாய்க்கு புனிதம் /  புனிதமற்றது தெரியாது என்பது உள்ளுரை.

               

                இந்தச் சொல்லாடலைச் சொன்னவர், நாய்க்காக இதைச் சொல்லியிருக்க மாட்டார் எனப்          புரிகிறது.

                அப்படியானால், வேறு எதற்காக இது சொல்லப்பட்டிருக்கிறது.

                இங்குதான் நனவிலி ( UNCONSCIOUS ) பற்றி அறிய வேண்டிய அவசியம் வருகிறது.

                “ ஒருவருக்குள் ஒடுக்கப்பட்டுள்ள ஒவ்வொரு பிரதிநிதித்துவமும் / காட்சியும் / மனநிலையும்

 ( repressed presentation ) ஒரே சமயத்தில் நனவுநிலை /  பிரக்ஞை (conscious  ) சார்ந்ததாகவும்  நனவிலி

 ( unconscious ) சார்ந்ததாகவும் இருக்கக்கூடும்.

                ஒடுக்கப்பட்டுள்ள பிரதிநிதித்துவம் / காட்சி / மனநிலையானது, அன்றாட வாழ்வில் புழங்கும் மொழியில் உள்ள வார்த்தை என்பதால், அது பிரக்ஞை சார்ந்ததாகவும் ; ஒன்றோடொன்று தொடர்புடைய நனவிலிக் கூறுகளின் வலைப்பின்னலை ( network ) மீண்டும் ஒன்றிணைக்கக்கூடிய முரண்பட்டதொரு கூறாக  இருப்பதால் ( conflictual element  ) அது நனவிலி சார்ந்ததாகவும் இருக்கக்கூடும்.” என்கிறார் Anika .

                ஒருசந்தி  பானை, நாய் என்பதில் என்ன உறவு உள்ளது. இது  ஒரு முரண்பாடாக  தெரிகிறது.

                இங்கு ஒருசந்தி  பானை- நாய் என்பது ஒரு முரண் உறவாக வருகிறது.  ஏன் முரண்பட்ட ஒன்று பிரக்ஞை மொழியில் உள்ளது.

                “ நாய் “ என்ற முரண்பட்ட அச்சொல்லானது, நனவிலியில் பிறருக்கிடையிலான உறவில் உள்ள கூறாகும்” (element ).

                “ ஒருசந்தி  பானை அறியுமா நாய் ”

                இது ஒரு சொல்லாடல். நனவிலியானது  இரண்டு குறிப்புகளை   ( Inscriptions )  கோட்பாட்டு ரீதியில் தொடர்புபடுத்துகிறது, அதாவது “ நாய் ” என்ற குறிப்பானானது இரண்டுவித குறிப்புகளை ஒரே நேரத்தில் பதிவு செய்கிறது; ஆனால் வித்தியாசமான தளங்களில் ( Topographically) .

                ஒன்று உளவியல் பிரதிநிதித்துவம். அதாவது , நனவிலியில் பிரதிநிதித்துவப்படுகின்ற ஒன்று. அது, காயம்பட்ட / பாதிக்கப்பட்ட ,வாழும் / வாழ்ந்த அனுபவத்தின்   ( imaginary ) ஆற்றல் /  Counter Cathexes  (எதிர்பாற்றல்) ஆகும்.

                அதாவது, சம்பந்தப்பட்டவர் வாழ்வில் அனுபவமாக இருப்பது இது ;  தன் அருமை / பெருமை உணராது, தன்னை ஒருவர் அவமதித்துவிட்டதாக நினைக்கும்பொழுது  தன் மேன்மையை ஒருசந்தி  பானையாகவும் ; பாதிப்பவரை / தன்னை மதிக்காதவரை, ஒருசந்தி பானையின் அருமை தெரியாமல் நக்கிச் செல்லும் நாயாகவும் நனவிலியில் உள்ளது.  தன் சொந்த மனக்காயத்தை உருவகமாக சொல்லாடலில் வெளிப்படுத்துகிறது.

                சற்று விரிவாக இதுபற்றி பேசினால் .  . . . . .

                மனித அனுபவத்தின் அனுபவத்தளம் ஒன்றுள்ளது – (மொத்தம் அல்ல) .  அந்த மனித அனுபவம் வெளிப்படுத்த சாத்யமற்றதாக ( real  ) உள்ளது.  ஏற்பட்ட அதீதமான வலி அது.  இதை எதிர்கொள்ள  சாத்யமற்ற சூழலில் செயல்பட ஒருவகையான புனைவு பாதிக்கப்பட்டவரிடமிருந்து பிறக்கிறது.

                 “ஒரே நேரத்தில் நனவுநிலை / பிரக்ஞை  ( conscious  ) சார்ந்ததாகவும் நனவிலி சார்ந்ததாகவும்

 ( unconscious  ) அது இருக்கக்கூடும்.

                பாதிக்கப்பட்டவரின் பிரதிநிதித்துவம், மனநிலை அன்றாட வாழ்வில் புழங்கும் மொழியில் உள்ள வார்த்தையாக இருக்கும் பொழுது, அது பிரக்ஞை சார்ந்ததாகத் தெரிகிறது.  இங்கு ஒருசந்தி பானையும்  நாயும்  புனைவு (myth ) வகைப்பட்டது. அது  பாதிப்பின் (affect ) பிரதிநிதித்துவம்;

                தன்னைப்  பாதித்தவர் நாயாக உருவகமாகிறது ; நான் /  தான் என்ற சுய மோகம் (அகந்தை)

 ” ஒருசந்தி  பானை” யாகிறது.

                அதாவது மதரீதியிலான கருத்தாக்கமாக; அதாவது, ஒருசந்தி  பானை  புனிதமானது.

                  நோன்பு , விரதம்விடுதல் போன்றவற்றுடன் சம்பந்தமில்லாத நபர்கள் ஒருசந்தி பானையைத்               தொட்டால் தீட்டு, புனிதம் கெட்டுவிடும் என்பதாகும்.

                ஆனால், புனிதம் / தீட்டு என்பது பற்றி நாய்க்கு தெரியுமா.

                 இந்தப் போக்கானது, பாதித்த நபரை சமூக மனிதனாக ஏற்பதில்லை ;  தன்னைப் புனிதனாகவும் ,தான் எதிர்கொண்ட நபரை தன் அருமை தெரியாத முண்டமாக, நாயாக (உருவகம்) பாவித்துவிடுகிறது..

                இந்த எதிர்வினை மற்றொரு முரண்பாட்டை துவக்குகிறது.  இதில் எந்த தீர்வும் ஏற்படவில்லை.

                ஆனால், பாதிப்புக்குள்ளானவர் பாதகமான / முட்டுச்சந்து  ( impasse ) சூழலில் தன்னை புனிதனாக / ஒருசந்தி பானையாக பிரதிநிதித்துவப்படுத்தியும், பாதித்தவரை  நாயாக உருவகமாக்கியும் சூழலை எதிர்கொள்கிறார் எனலாம்.  சொல்ல முடியாத , வெளிப்படுத்த முடியாத வலியை (real ) இதன் மூலம் வெளிப்படுத்துகிறார்.

                இந்த பிரக்ஞைமொழியுடன் நனவிலிமொழி சேர்ந்ததும் ஒரு கவித்துவம் / புனைவு நனவிலியாக,

 ” ஒருசந்தி  பானையை  அறியுமா நாய் “ என்று உருவகமாக்குகிறது எனலாம்.

                லெக்கான் Myth  பற்றிய விளக்கத்தில் “ Myth is a way of confronting an impossible situation by the successive articulation of all of the forms of impossibility of solution” என்கிறார்.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  -க.செ